دو افسر جوان، سنت-آویت و مورهانژ، در بیابان گم می‌شوند و خود را در اسارت زیبای آنتینه، ملکه شهر آتلانتیس، می‌یابند. سنت-آویت، که به عشقش نسبت به او کور شده است، وقتی او از او می‌خواهد که هم‌رزمایش را بکشد، از او اطاعت می‌کند... با لِ آتلانتیس، پابست یک خوانش روان‌تحلیلی از رمان بونوئیت را ارائه می‌دهد، با یک شخصیت زن غالب که عاشقانش را به بند می‌کشد و سپس آنها را نابود می‌کند. بعد خیالی فیلم آزاردهنده است، لِ آتلانتیس در یک جو کابوس مرطوب غوطه‌ور است، بین جستجوی ناامیدکننده برای یک دوست گمشده و تجلیات یک دنیای زیرزمینی که در بیابان گم شده است. یک فلش‌بک طولانی و گفتمانی ریشه‌های پاریسی آنتینه را پیشنهاد می‌کند، که از ازدواج کلمنتین، یک رقاصه فرانسوی زیبا و سبک‌پا، و یک شاهزاده عرب که در حین یک نمایش تئاتری فریب خورده، متولد شده است. اما باز هم، غیرممکن است که بدانیم آیا اینها خیال‌پردازی‌های یک الکلی پیر است یا حقیقت عجیب.