زمانی که او او را نمی‌خواست، از چوب یا جادوگر استفاده می‌شد و در موارد جدی‌تر، سنگ عشق کمک می‌کرد. وقتی او بیش از حد او را می‌خواست، عصاره‌ای از مریم گلی، کامفری و انیسون، کمی با براندی تند شده، به جوان داده می‌شد. دستورالعمل‌های ازدواج در نگاه اول ساده و به نظر بسیار مؤثر بودند، با توجه به مجازات‌هایی که برای کسانی که به طور مخفیانه به جادوگری مشغول بودند، در نظر گرفته می‌شد. حتی سیصد سال پیش، ارتباط با نیروهای ناپاک و تسخیر توسط شیطان به معنای فرستاده شدن به زندان یا محکومیت به مرگ با سوزاندن بود. این دقیقاً سرنوشتی بود که برای مگدالنا، آشپز کلیسا، و مارتا، بیوه یک کلاه‌ساز پیش آمد. به عنوان جادوگران، آنها محکوم به سرگردانی روح‌هایشان برای همیشه بدون تسلی بودند. سیصد و سیزده سال بعد، روح‌های مگدالن و مارتینا موفق شدند به بدن‌های دو زن مدرن "تجسم" پیدا کنند.