هومئو یک ساختار ذهنی است که از واقعیت بصری ساخته شده است، درست مانند اینکه موسیقی از واقعیت شنیداری ساخته می‌شود. من در این فیلم هیچ نیت شخصی ندارم. تمام نیت‌های من شخصی است. من این فیلم را با فکر به اینکه چه چیزی برای تماشاگر جذاب خواهد بود ساخته‌ام، نه چیزی خاص که می‌خواستم بگویم: آنچه فیلم به تصویر می‌کشد، در درجه اول واقعیت است، نه داستان‌پردازی. هومئو برای من، جستجوی یک زبان سینمایی خودمختار است که به هیچ چیز از روایت سنتی وابسته نیست، یا شاید به همه چیز. سینما، در درجه اول، بخشی از یک سبک زندگی است که در سال‌ها و قرن‌های آینده به طور فزاینده‌ای مطمئن‌تر خواهد شد. ما بخشی از این تغییر هستیم و به همین دلیل سعی کردم در هومئو یک سری تغییرات دائمی، در حال تکامل یا پسرفت، ایجاد کنم که در درجه اول سعی دارد بر روی چیزها تمرکز کند.