جاز و استعمارزدایی در یک روایت قدرتمند در هم تنیده شده‌اند که یکی از تنش‌آمیزترین اپیزودهای جنگ سرد را روایت می‌کند. در سال 1960، سازمان ملل به صحنه‌ای برای یک زلزله سیاسی تبدیل شد، زیرا مبارزه برای استقلال در کنگو جهان را در حالت آماده‌باش قرار داد. این کشور تازه مستقل شده با اولین کودتای خود مواجه شد که توسط نیروهای غربی و بلژیک طراحی شده بود و آنها reluctant بودند که کنترل بر مستعمره سابق غنی از منابع خود را واگذار کنند. ایالات متحده سعی کرد با فرستادن سفیر جاز، لوئیس آرمسترانگ، به قاره آفریقا، توجه را منحرف کند. در سال 1961، رهبر کنگویی، پاتریس لومومبا به طرز وحشیانه‌ای ترور شد و صدای کلیدی در مبارزه علیه استعمار را خاموش کرد؛ مرگ او با کمک عوامل بلژیکی و سیا تسهیل شد. موسیقیدانان ابی لینکلن و مکس روچ اقدام کردند و امپریالیسم و نژادپرستی ساختاری را محکوم کردند. نخست‌وزیر شوروی نیکیتا خروشچف انتقادات خود از ایالات متحده را تشدید کرد و موانع نژادی که جامعه آمریکایی را مشخص می‌کرد، برجسته کرد.