مایلز، یک روح بازیگوش به خصوص، دوستش سالتا را به سفری از برلین به فریولی، پیکاردی و ونیز می‌کشاند، از طریق زندگی‌اش، از میان میدان‌های مین سیاست‌های هویتی و از طریق سیاه‌چاله فراموشی ما نسبت به اینکه جهان چه می‌تواند باشد. در نهایت، او به ایرلند، سرزمین کودکی‌اش، جایی که در طول جنگ هویتی مشکلات، بازی‌های مرمری انجام می‌داد، بازمی‌گردد. سالتا سعی می‌کند او را پیدا کند، او را درک کند و تصویرش را بسازد. اما مایلز، با مرمرها در جیبش و بی‌نهایت در انگشتانش، مدام از او فرار می‌کند.